"JA, OCALONA." KATARZYNA BERENIKA MISZCZUK

 Mam do Was, tak na sam początek, małe pytanie..Czy książki to dla Was fajny prezent na Mikołajki, pod choinkę? Ja uwielbiam dostawać książki – mój schowek w ulubionej księgarni online, zawsze pęka w szwach a ja systematycznie dokładam do niego nowe książki. Mam zresztą nieodparte wrażenie, że mimo tego, że robię zakupy i książek ubywa to jednak dokładam ich zdecydowanie za dużo ( ale czy da się mieć za dużo książek? ). A jak u Was jest z książkami i prezentami? Czy książka jako prezent daje Wam radość?

Dziś chciałabym opowiedzieć Wam o książce, która niespełna miesiąc temu do mnie trafiła i..

Nie jestem jakąś oszalałą fanką twórczości Katarzyny Bereniki Miszczuk. Ponad dwa lata temu w moje ręce trafił „Nowy Sekretnik Szeptuchy” i tak naprawdę dopiero wtedy zaczęłam poznawać autorkę i jej książki.

„Ja, ocalona” autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk to czwarty tom cyklu anielsko-diabelskiego. Książka miała swoją premierę 28 października ( niedawno, prawda? ) nakładem wydawnictwa W.A.B. Nie miałam styczności z poprzednimi książkami z serii i przyznam Wam, że zanim zabrałam się za czytanie „Ocalonej” przejrzałam różne blogi w poszukiwaniu recenzji, opisu fabuły poprzednich części – tak by wiedzieć o co w ogóle chodzi w całej historii. I już teraz zapowiem Wam, że na pewno sięgnę po 3 poprzednie tomy i powrócę do 4-tego – tak by mieć w głowie całą historię. Szczególnie, że zakończenie „Ja, ocalona”, sugeruje nam, że to ( być może ) jeszcze nie koniec całej sagi.

Cała seria opowiada o mieszkańcach Nieba i Piekła

Od wydarzeń, na których zakończyła się poprzednia część, minęło około 10 lat. Wiktoria – główna bohaterka, jako dorosła kobieta jest w Niebie i tam zajmuje się nadzorem nad potencjalnymi anielicami, które uczestniczą w reality show ( Top Angel.. - ha?! ), które ma wyłonić wśród nich te, które mają otrzymać posadę. Ale nic nie jest piękne i kolorowe, a w życiu Wiktorii pojawia się zbliżający się koniec świata, zagłada. I jest naprawdę „grubo” - prawdziwa APOKALIPSA, ze wszystkimi biblijnymi zwiastunami jej nadejścia.

Niestety ciężko jest zacząć czytać całą serię od ostatniego tomu – mnóstwo starych ( ale i nowych postaci ), wątki z poprzednich tomów ( chcąc nie chcąc ) mieszają się z tym co dzieje się w „Ocalonej”. Nie mamy zielonego pojęcia kim jest Beleth i dlaczego Wiktoria już się z nim nie spotyka, nie wiemy dlaczego nie odzywa się do swojej przyjaciółki Kleopatry, co ma do rzeczy depresja Lucyfera, kim jest Azazel i dlaczego był w więzieniu.. Pytań rodzi się mnóstwo, a jednak książka wciąga nas na tyle, że czytamy mając w głowie myśl o tym, że jednak powinniśmy zacząć od początku. Owszem, Autorka wraca do wydarzeń z poprzednich tomów, ale dla mnie to zdecydowanie za mało.

Nie opowiadając Wam jednak fabuły, trzeba przyznać, że lekkość pióra Katarzyny Bereniki Miszczuk, sprawia, że „Ja, Ocalona” czyta się szybko, z łatwością i uśmiechem pod nosem. Jest zabawnie, z humorem. Ta książka to raczej coś lekkiego i zabawnego, co możemy przeczytać dla relaksu. A czasami nabranie dystansu i odpoczynek od tego co nas otacza, po prostu jest potrzebny.

Ciekawa jestem czy ktoś z Was miał kontakt z książkami Pani Miszczuk i jakie były jego wrażenia. A może macie za sobą poprzednie części historii Weroniki?

OLA