"HARRY POTTER DLA DOROSŁYCH"? - NIE RACZEJ NIE...

„Harry Potter dla dorosłych” - widząc takie określenie, każdy fan hoghwartowskiej historii zechce sięgnąć po tę książkę. Przyznam szczerze, że właśnie te porównanie skusiło mnie by sięgnąć po najnowszą książkę Andrew Caldecotta „Miasteczko Rotherweird” ( Wydawnictwo Zysk i S-ka ). Osoby, które nakręcą się tak jak ja – sprowadzam na ziemię – Harrego Poterra to tu nie ma ( ani odrobiny! ), ale historia jest naprawdę ciekawa, inna, nietuzinkowa.

„Rok 1558: Dwanaścioro dzieci o talentach niewiarygodnych jak na ich wiek zostaje wygnanych przez królową do miasta Rotherweird. Niektórzy uważają je za wyjątkowe, inni za pomiot szatana. Jednak wszyscy zgodnie uznają, że trzeba je traktować z respektem i… obawą.

Czterysta pięćdziesiąt lat później miasto nadal żyje odizolowane od reszty Anglii. I wciąż rządzone historycznym prawem. Niezależne, ale zobowiązane do przestrzegania jednego dziwnego warunku: absolutnie nikomu nie wolno badać miasta i jego przeszłości.

I wtedy do miasta przybywa dwóch ciekawskich gości z zewnątrz: Jonah Oblong, nauczyciel w miejscowej szkole oraz złowrogi miliarder sir Veronal Slickstone, który planuje odnowić zrujnowany miejski pałac. Chociaż kierowani całkowicie różnymi motywami, Slickstone i Oblong starają się połączyć przeszłość z teraźniejszością, aż w końcu zaczynają wyścig z czasem – oraz ze sobą nawzajem. Konsekwencje będą śmiertelne i zapowiadają apokalipsę..„

Długo zastanawiałam się jak Wam opisać tę książkę, bo – niby mamy do czynienia z naprawdę ciekawą książką ( ten opis! ), dość niespotykaną historią ( mamy zagadkę, trochę fantastyki, trochę elementów obyczajowych ), ale kuuurcze..to jedna z nielicznych książek, po które sięgnęłam w ostatnim czasie i które totalnie mi nie podpasowały. Dlaczego?

Ilość bohaterów, pojawiających się postaci ( wszystkie przedziwnie ponazywane przez co ja osobiście miałam problem, momentami, ze skojarzeniem kto jest kim ) potrafi wprowadzić nam mętlik i irytację z powodu nieogarnięcia.. Opisy – zdecydowanie za długie, zbyt obrazowe – mnie momentami nudziły: lubię jak w książce coś się dzieje i to dość szybko a nie po przebrnięciu przez 1/3 książki...

No i tak – fabuła ( mimo iść dość zawiła ), sam pomysł – bardzo ciekawy! Brak jest jednak dynamiki, zdecydowanego skrócenia przydługich opisów – no i jakiegoś konkretnego zakończenia. To na pewno dość oryginalna książka, ale niełatwa do czytania. Nie dla każdego.

A Wy co teraz czytacie?

OLA