"NIE UFAJ NIKOMU" - SENSACYJNY, POLSKI DEBIUT

W gruncie rzeczy, nie wiem dlaczego, jeśli chodzi o kryminały, sensację, thrillery – do pewnego czasu rzadko sięgałam po polskich autorów. Podchodziłam do ich książek z dużą dozą ostrożności i raczej w moich rękach najczęściej lądowały dzieła zagranicznych pisarzy. Zmieniło się to w momencie, gdy przed zakupem jakiejś pozycji, zaczęłam wyszukiwać opinii, recenzji książek – staram się nie czytać o czym jest książka, by nie zdradzać sobie samej jej treści ( nie znoszę recenzji, w których od A do Z jest napisane co się w książce dzieje ) - raczej ogólny zarys, by wiedzieć czy w ogóle mnie zaciekawi.

I tak właśnie, przez kompletny przypadek, trafiłam na Filipa Lewickiego i jego kryminał/sensację „Nie ufaj nikomu.”, która pojawiła się w nakładzie Wydawnictwa Psychoskok.

„Vasilij nie zastanawiał się ani sekundy dłużej. Chwycił własny spadochron, przypiął się dokładnie, sprawdził wiązania i przedarł się do otworu, przez który wyskoczyli terroryści. Ktoś złapał go za rękę. To była jakaś starsza pani. Spojrzała na niego z błaganiem w oczach i poruszyła wargami. Wyczytał z jej ust dwa słowa: save us. Stał chwilę zdezorientowany. Wyrwał jej się i poszedł dalej. Na przednim siedzeniu siedziała mała dziewczynka i machając niespokojnie nóżkami, płakała. Przekręciła głowę w lewo i jej spojrzenie spotkało się ze spojrzeniem Vasiljego. Widział w nich tę samą bezradność i błaganie, jak u staruszki, oraz innych ludzi. Wyciągnęła do niego drobne rączki i zapiszczała:Ratunku! Jej wrzask przedarł się przez szum i gwar. Ta dziewczynka również była polką, jego rodzaczką. W pierwszym odruchu Vasilij od razu chciał ruszyć jej na ratunek. Powstrzymał się jednak, bo zdał sobie sprawę, że nic nie może zrobić. Może uratować, albo siebie, albo zginąć razem z innymi.”

I co mnie zaskoczyło? Że mamy tu do czynienia z książką, która idealnie wpasowuje się kryminalny, sensacyjny dział literatury. Jest dużo akcji, mnóstwo różnych wątków, które idealnie się ze sobą zazębiają. I co ciekawe – mimo iż mamy do czynienia z sensacją to „Nie ufaj nikomu” jest zaskakująco lekką książką, przyjemną w czytaniu – taką idealną do czytania dla relaksu. Mam wrażenie, że momentami pojawiają się w niej elementy fantastyki, ale nie jest tego zbyt dużo i nie mamy wrażenia, że autor non stop fantazjuje, i że takie zdarzenia i sytuacje nie mogłyby mieć miejsca.

Historię głównego bohatera, Vasilija, poznajemy od (!) historii jego rodziców. Nie jest to zabieg bezcelowy – dzięki temu autor pozwala nam choć trochę, od początku, zrozumieć różnorodność, niejednoznaczność w myśleniu, w zachowaniach bohatera ( przez cała książkę ewoluuje i zmienia się ), którego od samego początku coś dręczy – jakaś zagadka, podąża za jakimś symbolem. Celem życia Vasilija jest łapanie złych ludzi i oddawanie ich w ręce wymiaru sprawiedliwości ( jak amerykańscy „łowcy głów” ) - taki współczesny „bohater”, Robin Hood – choć nie zawsze był takim prawym człowiekiem.

Dowiadujemy się, że Vasilij pochodzi z Polski, gdzie się urodził i wychowywał – ale w najgorszym z możliwych, okresie – komuna, głęboka komuna. Obowiązkowa służba wojskowa, pierwsza miłość, przeciw której stają rodzice, pierwsza misja wojskowa – jak najdalej od ukochanej ( dzięki staraniom rodziców ).. A później – „ratowanie” świata przed mafią i gangami narkotykowymi, terrorystami i wymierzanie sprawiedliwości według swojego sumienia i światopoglądu.

Powrót do Polski i do ukochanej Lily, rozpad ich związku.. I wątek, który mnie w tym wszystkim zaskoczył: samotne ojcostwo i wychowywanie syna na kolejnego, takiego jak on – samotnego wilka walczącego ze złem.

I więcej Wam nie powiem – musicie sięgnąć po debiut autorski Filipa Lewickiego „Nie ufaj nikomu”. To książka, która wciąga od pierwszych stron, powoduje czytanie z zapartym tchem i otwartymi ustami. Jest na tyle dynamicznie czy nie da się przy niej nudzić.

POZDRAWIAM CIEPŁO

OLA